''Er is leven na de dood''

Gepost door:Nieuwkomer // 2013-04-09 00:00:00 // 3029 keer bekeken

Afgelopen zondag bezocht stukjesschrijver Sjoerd Mossou de wedstrijd RBC-Rimboe. Het resultaat was een paginagroot artikel in AD Sportwereld. Hieronder een integrale weergave.


ER IS LEVEN NA DE DOOD
RBC viert eerste promotie sinds faillissement

Nog maar zeven jaar geleden speelde RBC trots in de eredivisie, gisteren promoveerde het van de vijfde naar de vierde amateurklasse, dankzij een klinkende 10-1 zege op vv Rimboe. Een reportage over het leven na een faillissement. "De clubkleuren en de mensen zijn er nog. Dat is het belangrijkste."

Terwijl een man driftig op zijn trommel slaat, zingen de jongens op het stoepje voor de kantine hun kelen schor, zwaaiend met oranje-wit geblokte vlaggen. "En RBC gaat nooit ka-pot," klinkt het, echo�nd tussen de bomen door.

Stelt u zich een idyllisch gelegen West-Brabants amateurcomplex voor, zonder tribune, in een dorpje dat Wouwse Plantage heet. De tegenstander van vandaag heet vv Rimboe, spelend in de vijfde klasse, het laagste amateurniveau denkbaar. De keeper van Rimboe draagt een bril en de spits draagt een bierbuik. Het veld is er eentje met valkuilen en hindernissen. Achter de reclameborden staan een paar honderd mensen.

Welkom in de nieuwe wereld van RBC uit Roosendaal, tot voor kort een profclub. Een kleine twee jaar na het faillissement is de club aan een nieuw leven begonnen in de diepste krochten van het amateurvoetbal. Een handvol kilometer buiten Roosendaal, want een geschikt veld bleek in de stad onvindbaar. In het stadion, na het bankroet overgenomen door de gemeente, groeit tegenwoordig mos en onkruid. Het gras staat er tot kniehoogte.

"De mensen en de clubkleuren zijn er nog. Dat is het allerbelangrijkste," zegt Arthur Verbraak, voorzitter van de RBC supportersvereniging. Hij zit op een klein vissersstoeltje achter het doel, foto's te maken voor zijn eigen website, gehuld in een oranje overhemd. Zodadelijk gaat hij de bloemen uit zijn auto halen, want het staat al 3-0. Met de promotie naar de vierde klasse kan het niet meer misgaan. "Na het faillissement weigerde een groep mensen zich neer te leggen bij het einde van de club," aldus Verbraak. "Ja, ik was er eentje van. Ik ben supporter sinds 1970. De club is mij dierbaar. Ik het er z� veel herinneringen liggen."

Het groepje die-hards zorgde ervoor dat de club werd heropgericht, in december 2011, een halfjaar na het bankroet. Een doorstart in de hoofdklasse was al kort na het faillissement onhaalbaar gebleken, maar een nieuw begin in de vijfde klasse moest formeel gezien kunnen. Het grootste probleem: een accommodatie vinden. De andere Roosendaalse amateurclubs bleken niet al te toeschietelijk. "Kinnesinne uit het verleden speelde daar een rol bij," aldus Verbraak. "Je kent dat wel: RBC haalde nog wel eens de beste spelers weg bij andere clubs. En ook nu moesten we een sterk amateurteam zien te formeren, plus twee jeugdelftallen."

De doorstart dreigde lange tijd een vroege dood te sterven, maar het complex van Rimboe in Wouwse Plantage bood op het allerlaatste moment uitkomst. In ruil voor een deel van de kantineopbrengst mocht RBC er aan zijn nieuwe leven beginnen. Trainen moet het doordeweeks bij een andere club uit de buurt, bij FC Moerstraten.

De tegenstanders in de vijfde klasse heten SC Welberg, DIOZ en Val Aan. Het is bijna niet meer voor te stellen dat deze club tussen 2000 en 2006 liefst vijf seizoenen uitkwam in de eredivisie. Onder trainer Robert Maaskant promoveerde het in 2000 en 2002, maar dat gouden tijdperk roept nog altijd gemengde gevoelens op bij de supporters van nu. Onder het bewind van voorzitter Jan Pollemans werden dusdanige risico's genomen, dat de club feitelijk jaren boven zijn stand leefde.

"Het ene gat werd gevuld met het andere," weet Verbraak. En welke RBC-supporter je nu ook spreekt in Wouwse Plantage, allemaal kijken ze hetzelfde naar de gloriejaren van de club. Het was een mooi, maar simpelweg onverantwoord avontuur. "RBC was een club die prima paste in de eerste divisie," aldus Verbraak. "Dan is het prachtig als je een keer promoveert, maar die eredivisie moet geen obsessie worden. Een aantal mensen vond het t� interessant allemaal."

Het maakte van RBC een andere club dan voorheen. Vol weemoed praten de supporters nog altijd over het oude, knusse stadionnetje De Luiten, gelegen in een volkse wijk van Roosendaal. Het nieuwe stadion op industrieterrein Borchwerf was modern en comfortabel, maar ook karakterloos en dertien-in-een-dozijn. De spelersgroep werd een duiventil, vol gelukszoekers en afdankertjes. Jos� Fortes Rodriguez, Ali Elkhattabi, Tomek Iwan, Pius Ikedia. Grote, dure namen.

"Niet te vergelijken met nu, nee," zo glimlacht Eric Lankers. In 2002 en 2003 maakte de huidige, geblesseerde aanvoerder deel uit van de eerste selectie van RBC, onder Maaskant en later Chris Dekker. Tegenwoordig doet hij de 'technische zaken' voor de club, naast zijn werk voor NOC*NSF. "Voor volgend seizoen willen we in de vierde klasse weer een wat sterker elftal," aldus Lankers. "We betalen geen cent, uit principe niet. Maar de naam RBC biedt ook voordelen in deze regio. Ik krijg bijna wekelijks mailtjes van spelers die bij ons willen komen spelen."

'RBC leeft', is de sprekende slogan van de herboren club. Je zou daar ironisch over kunnen doen: heel imponerend is het decor van de vijfde klasse niet bepaald. De huidige achterban is trouw, maar niet buitengewoon groot. In de laatste jaren van zijn bestaan trok RBC soms maar tussen de duizend en tweeduizend toeschouwers. Het faillissement bracht geen volksopstand of ultieme reddingspoging teweeg, zoals recent bij Veendam.

"Maar vergis je niet, op amateurniveau zijn wij echt een verhaal apart," aldus supportersvoorzitter Verbraak. "Kijk eens om je heen, er staan hier een paar honderd mensen. Die jongens aan de overkant maken volop kabaal. Dat zie je echt nergens in de vijfde klasse." Tegenstanders wapenen zich als RBC op bezoek komt. De 10-1 vandaag tegen Rimboe is een uitzondering dit seizoen, meestal wint de voormalig profclub met kleine cijfers. Nog ��n puntje is nodig om ook het kampioenschap veilig te stellen. "Clubs graven zich in, willen geen centimeter ruimte geven," zegt aanvoerder Lankers. "Voor hen is RBC nog steeds een hele grote naam." Zeven promoties heeft de club nog nodig om terug te keren in de eredivisie, aanzienlijk meer dan het grote Rangers FC, dat op Schots semiprofniveau mocht doorstarten. "Aan het betaald voetbal denkt nu helemaal niemand," aldus Verbraak. "We bekijken het allemaal van jaar tot jaar. Het belangrijkste is dat bij RBC de bal weer rolt. We l�ven."