Interview met Henk Claassens (2)

Gepost door:Nieuwkomer // 2011-06-23 00:00:00 // 3514 keer bekeken

Een kop van Jut of de Kwaaie Pier. Zo voelt hij zich niet, zegt hij in een interview met BN/De Stem. "Ik kan iedereen recht in de ogen kijken", zegt Henk Claassens, secretaris van de Stichting RBC Roosendaal. Fervente RBC'ers verwijten hem en andere stichtingsbestuursleden dat ze te gehaast en te onvoorbereid hebben gehandeld bij de opheffing van de club.

Claassens werpt die kritiek verre van zich. "Van wie komt die? Ik hoor niks. Ach, ik kan het wel begrijpen. De teleurstelling is ook z� groot. Vooral bij mensen die hun hele leven hun stinkende best voor de club hebben gedaan. Pro deo. Maar je mag nooit de ratio laten vertroebelen door wat je hart je ingeeft. Je moet op dat moment een besluit nemen. We vonden het onverantwoord om met dit project door te gaan. Ik heb daar behoorlijk pijn in het hart van. Maar ik wil dit op een bepaald moment wel op een gezonde manier achter me laten. Al weet ik dat ik nooit de Zwaanhoefstraat (waar het oude stadion De Luiten gelegen was, red.) en de Borchwerf (huidige stadion, red.) zal kunnen passeren zonder daaraan te denken."

- Had RBC nou echt geen doorstart kunnen maken en hadden de critici niet gelijk, veel kleinere sponsors zijn niet geraadpleegd, de accountmanager is niet opgetrommeld, hij had voor een half miljoen kunnen zorgen, zegt hij.

"Eric Matijsen kende m'n nummer. En misschien zaten we wel om tafel met dezelfde sponsors als die hij bedoelt. Het is zoals trainer Eric Hellemons zei: als mensen op dat moment echt nog niet zelf doordrongen waren van het feit dat er direct geld moest komen, dan hebben ze in de kast gezeten."

- Maar waarom zelf niet iedereen uitgenodigd?

"Tot het laatste moment is ook ingezet op een algehele redding van de NV RBC. Tot 14 juni zelfs waren mensen bezig te bezien of en hoe ze verzet aan konden tekenen tegen het faillissement. Iedereen heeft zich aanvankelijk gefocust op het voortbestaan. Vanaf het moment dat we punten in mindering kregen is zachtjes gedacht aan: wat dan als we het niet redden? Maar aan wie is dat dan op zo'n moment, is de vraag. Waar start je dit op? Op het moment dat het echt zover kwam, was het inderdaad kort dag. En kwamen de taken bij ons te liggen. Want wij vormden als Stichting RBC Roosendaal tenminste nog een rechtspersoon, en waren ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. We kregen de verantwoordelijkheid en hebben die genomen. We waren de gesprekspartner van de KNVB. Terwijl er intussen van alles om ons heen gebeurde. Clubs die ons mededeelden hoe erg ze het voor ons vonden, maar intussen meteen zeiden dat ze een keeper voor hun A-jeugd wilden hebben en een rechtsback voor de B... Ongelooflijk. Dat was nog m'n grootste ergernis. Maar dan nog: als we de financiering rond hadden gekregen dan waren we voor de accommodatie wel gaan shoppen bij andere clubs in Roosendaal. We hebben ervoor gekozen bij de doorstartpoging een aantal loyale sponsors te betrekken. Je kunt toch moeilijk duizend bedrijven van elk 500 euro optrommelen, op d�t moment."

- Beschrijf het proces en de laatste dagen eens.

"Pfff. Feitelijk begon de doorstart op 8 juni, toen het faillissement werd uitgesproken. We hebben in eerste instantie vanuit de jeugd naar een oplossing gezocht en niet vanuit het eerste elftal. Puur omdat daar bij de jeugd bijna volledige financi�le armslag was. Er was een substanti�le sponsor. De taken in het stichtingsbestuur zijn verdeeld. Ik nam het organisatorische gedeelte voor mijn rekening. Dezelfde nacht heb ik nog een berichtje naar de wethouder gestuurd. Die kwam meteen al met sportpark Vierhoeven als mogelijkheid We moesten met scholengemeenschap 't Rijks om tafel, in verband met de studie van zo'n 50 jeugdleden. De rector werkte fantastisch mee. Daarna naar de KNVB. Dat is allemaal die vrijdag gebeurd. In Zeist waren ze ook wel co�peratief. De jeugdteams zouden bij een doorstart en bij gebleken representativiteit en competitiviteit in hun klasse mogen uitkomen. Die termen golden trouwens ook voor het eerste in de hoofdklasse. We hebben Eric Hellemons gevraagd van vakantie terug te keren, hebben tijdens Pinksteren nog John Heijnen aan het bestuur toegevoegd. En ook nog de KNVB gevraagd om een jaar hoofdklasse-uitstel. Maar dat was in strijd met de reglementen."

- En toen kwamen de cijfers op tafel, en de nieuwe selectiespelers.

"Op tweede pinksterdag hebben we vergaderd en scenario's geschetst. Ik was in de cijfers gedoken, had jaarrekeningen gezien en inventarisaties van de kosten bij een doorstart gemaakt. Tot 15 juni hadden we de tijd om daar ook baten tegenover te zetten. Bij het meest optimistische scenario kwamen we tot zeventig procent, bij het realistische tot vijftig. Dan ga je niet verder. Dat is onverantwoord. Jezelf rijk rekenen, daardoor waren we juist in deze situatie beland."

- Schets die laatste minuten eens.

"Om 13 minuten voor twaalf kreeg ik van wethouder Kees Jongmans nog een mailtje over Vierhoeven. Daarin stond dat daar ruimte was gereserveerd voor een nieuwe atletiekbaan, nu van Red Band. Hij constateerde met ons dat de voormalige jeugdaccommodatie van RBC op twee kleedkamers na verhuurd was aan Keep Fit, Aleco en Sportservice Noord-Brabant en dat er slechts met veel kunst en vliegwerk door RBC zou kunnen worden gevoetbald op Vierhoeven. Maar dan nog: je kunt zo'n accommodatie niet exploiteren als je geen boarding kunt plaatsen, geen kantine-omzet heb, en geen business-to-business."

- En dus viel toen De Beslissing.

"Ja, om tien voor ��n 's nachts. Jan de Jong en John Heijnen waren er ook bij, en Eric Hellemons en enkele sponsors. Andere bestuursleden als Jan Landa en Rini Maas hebben we gebeld. Allemaal dachten we hetzelfde. Dit was zo niet verantwoord. Onze voorzitter, Maurice Beijsens hoefden we op dat tijdstip niet meer te bellen. Als vijf van de zes stichtingsbestuurs-leden er al zo over denken... Hij zat in Frankrijk, ook vanwege de gezondheid van zijn vrouw. Tijdens het proces hebben we veel mailcontact gehad. We gingen om een uur of ��n uit elkaar. Ik ben naar huis gereden, had intussen Carla gebeld. Ze heeft me opgewacht. Ik heb nog een glaasje fris gedronken en heb nog lange tijd voor me uit zitten staren. We waren zo dichtbij. Er zijn alleen verliezers...."