Iedereen is de weg kwijt (2)

Gepost door:Remy // 2011-03-17 00:00:00 // 3404 keer bekeken

Al jaren blader ik bij thuiswedstrijden het programmaboekje door. Tegenwoordig lees ik het van voor naar achter uit. En steeds vaker doe ik dat gedurende de wedstrijd in plaats van tijdens de rust. Een tijdje geleden kwam in de rubriek �Persoonlijk met�� Maarten Boddaert aan het woord. Zijn kwaliteit? �Het spel van links naar rechts verplaatsen.� Het antwoord was even eerlijk als pijnlijk. Het spel van links naar rechts verplaatsen lukt meestal wel, van rechts naar links wordt het lastiger, vooruit spelen is er niet bij.

Niks ten nadele van Maarten Boddaert. Lijkt me een sympathieke kerel. En hij komt uit de stad. Dat willen we graag. Vroeger stonden er immers ook gewoon jongens uit de regio in het elftal. Maar eerlijkheidshalve moet geconcludeerd worden dat Boddaert de afgelopen twee jaar geen moer is opgeschoten. De luxe stofzuiger (bal veroveren en meteen de tegenaanval lanceren) die hij in potentie was, is hij niet geworden. Met hard werken verovert hij wel eens een bal en dan verplaatst hij het spel van links naar rechts. Ook in balbezit, bij de opbouw van achteruit, volgt echter dat tikkie breed, tikkie terug.

Er is geen diepgang, de durf ontbreekt. De enige middenvelder die het in zich heeft is aanvoerder Jordy Zuidam, maar ook hij is geen aanvallende middenvelder. Welbeschouwd speelt RBC de laatste weken met drie aanvallend ingestelde spelers, de rest is gericht op tegenhouden. Drie ervaren mannen, met en zonder diploma, pleegden overleg en kwamen tot dit concept.

Zij besloten ook tot het opstellen van Wesley Pollemans. Een jaar geleden had de rechtsback nog dromen. Dit seizoen een vaste basisspeler worden bij RBC en dan binnen twee jaar een stapje hogerop. Het liefst naar de eredivisie, als het kon met RBC. Dat kan niet. RBC is niet goed genoeg en Wesley Pollemans is niet goed genoeg. Voor de winterstop was hij niet bepaald in vorm. Dat wist hij. Het Roosendaalse publiek maakte het hem nog eens fijntjes duidelijk. Het vrat aan hem en zijn spel werd er niet beter van. Tegenwoordig wordt werkelijk ieder tegendoelpunt hem verweten. Hij greep niet in, hapte te vroeg, was er niet, hief de buitenspelval op of liep in de weg. Niets kan hij meer goed doen. Dat is niet altijd terecht. Pollemans speelt nu zo sober mogelijk, risicoloos, hopend dat hij geen fouten maakt. Daar hebben we niets aan. Hijzelf ook niet. Die jongen verkrampt bij de gedachte dat zijn contract loopt tot 2012 en hij nog een jaar het hoongelach moet ondergaan. Wesley, in het voetbal ga je de weg omhoog niet vinden. Zoek maar een echte baan, knul.

De naar eigen zeggen uiterst gevoelige Pollemans is echter niet de enige die vertwijfeld rondloopt. Branieschopper Joey Brock was de openbaring van de eerste seizoenshelft. Hij leek symbool te staan voor het �nieuwe� RBC: jong, onbevangen en fel. Zijn eigen prestaties waren dik in orde en hij zweepte zijn teamgenoten en het publiek op. De scouts noteerden zijn naam. Van revelatie is hij nu verworden tot een onzichtbare schakel, die het lastig zat heeft met zijn eigen spel. Zelfs Cees Toet oogt minder onverzettelijk dan hij is geweest.

Aan het begin van dit seizoen werd vaak gesproken over een �proces met vallen en opstaan�, vanwege het jonge team. Vond ik onzin. Christianen, Van Driel, Ripson, Van den Ouweland, De Graaff. Allemaal spelers met jarenlange eerste divisie-ervaring. Met Van der Sloot en Zuidam kregen we er zelfs twee dertigers bij. Drie van de genoemde spelers zijn inmiddels weggevallen. Ripson was een onbetwiste basisspeler, de inbreng van Van der Sloot werd mijns inziens onderschat en dat Van den Ouweland slechts invaller was toont de luxe aan die RBC voor de winter had. We mogen van geluk spreken dat dit drietal RBC uitkoos in een poging terug in de picture te komen. Nu wordt pijnlijk duidelijk waar dit team staat als het niet aan de hand wordt genomen door een stel routiniers. Totaal de weg kwijt.

Dave Kerstens