Hellemons verbaast zich over Turkse luxe

Gepost door:Remy // 2011-07-27 00:00:00 // 3351 keer bekeken

Niet lang nadat het doek definitief viel voor RBC, vond Eric Hellemons een nieuwe werkgever. Fuat �apa, vorig seizoen enkele maanden de eindverantwoordelijke in Roosendaal, benaderde hem voor de functie van assistent-trainer. Met zijn nieuwe club Gen�lerbirligi is Hellemons nu even terug dicht bij huis. De Turken zijn op trainingskamp in Belgisch Limburg. BN/DeStem publiceerde een uitgebreid verhaal over de eerste maand van Hellemons in Turkije.

Het voelde goed dat echtgenote Petra en de kids Joris (5), Robin (9) en Sabine (11) even in Genk waren. Dat bood voor het begin van het vriendschappelijke duel van Gen�lerbirligi tegen Anderlecht ruimte voor een aai, een kus en een knuffel. Even niet dat onpersoonlijke van bellen en beelden van Skype. Nu zijn ze weer thuis in West-Brabant, wachten tot hij daar vrijdag ook even zal zijn.

"De jongste beseft niet altijd wat er precies aan de hand is", vertelt Eric Hellemons. "Hij zag me en zei: 'H� papa, daar ben je.' Hij pakte zijn Nintendo en ging daarna buiten tegen een bal schoppen. Sabine is ouder, zij begreep het wel. Voor haar is het moeilijker. Maar je hebt die keuze om in Turkije te gaan werken nu eenmaal samen gemaakt. Petra en ik zien het als een stap."

Gen�lerbirligi, vorig seizoen veertiende in de Turkse competitie, verblijft in het Limburgse Genk. De stad van de Belgische landskampioen, haast op de grens met Nederland. Ver verwijderd van de omkoopschandalen waardoor het begin van de Turkse competitie zelfs met een maand is uitgesteld. Het fraaie hotel Stimmerheide mag vijf sterren dragen.

Een trainingskamp, ver van huis. Niet nieuw voor de oud-trainer van het failliete RBC. Al voelt de luxe, de wijze waarop alles geregeld is, nog altijd onwennig. Zoals de voorbije maand alles anders was dan in Roosendaal. Soms verrassend, maar vooral vaak bijzonder.

Na RBC, alle beperkingen van de kelder van het Nederlandse betaalde voetbal, hopen, wanhopen en de uiteindelijke teloorgang, ervaart Hellemons nu de andere zijde van een bestaan als oefenmeester. "RBC was een leerschool", zegt hij. "De club maakte deel uit van mijn vorming, mijn ontwikkeling. Ik werkte aan de basis en was meer dan trainer: brandjesblusser, regelaar, aanspreekpunt en coach. En geloof me, het deed pijn dat los te moeten laten."

De schets van zijn eerste maand Gen�lerbirligi, dat hem haalde via oud-RBC-trainer Fuat �apa, bevat geen enkel spoor dat duidt op spijt, het maken van een verkeerde keuze. Werken bij een club uit de hoogste Turkse divisie en leven in de hoofdstad Ankara openden immers een nieuwe wereld. Ambitie en een onwaarschijnlijk mooi voetbalklimaat lijken haast vanzelfsprekend verstrengeld bij zijn nieuwe werkgever.

En het leven, zo oogt het, is er niet slecht. Een diepbruine kleur verraadt dat de eerste maand van Hellemons in Ankara zich vooral afspeelde in de zon. "Maar zo lekker is dat niet. Ik denk dat het er nu een graad of 35 is", zegt hij. "Prima weer om aan het strand te liggen, maar niet om te voetballen. Trainen is alleen vroeg in de ochtend of laat in de middag mogelijk. Bij deze temperaturen wijken we altijd uit naar een complex in de bergen. Daar is het een graad of zeven, acht koeler. Maar hier in Belgi� is het heerlijk."

De extreem hoge temperatuur in Turkije is het enige nadeel dat Hellemons na ��n maand werken bij Gen�lerbirligi weet te benoemen. "Alles bij deze club lijkt geregeld. De trainingsaccommodatie, gelegen op een kwartiertje van het stadion van Gen�lerbirligi (18.000 toeschouwers), bestaat uit vier velden waarvan er twee voor het eerste elftal bestemd zijn. Er staat een woontoren waarin ik mijn appartementje heb, mijn eigen kantoor. Mijn kleding ligt er dagelijks klaar en wordt gewassen. Een sauna, een zwembad, krachthonk met een begeleider. Een restaurantje waarin je prima kunt eten en slechts hoeft te knikken om een extra bakje koffie bij het ontbijt. De club beschikt over twee terreinknechten. Is het te droog, gaan de sproeiers aan. Is het gras te lang; ��n kik en ze komen met hun maaiers het veld opgereden. Heb je veertig ballen nodig, dan liggen er meestal vijftig. Terreinknechten die ballen ophalen, geen speler die zich daar druk om hoeft te maken. Twee therapeuten, twee verzorgers lopen er dagelijks rond. Elke dag een dokter op het trainingscomplex."

Al die randvoorwaarden zorgen ervoor dat de technische staf zich slechts met de training bezig hoeft te houden. "Die eerste weken waren een haast onwerkelijke ervaring. Ik hoefde niet eens de ballen te tellen na de training..."

Van de drie oefenmeesters die de club in dienst heeft, doet Hellemons meer dan louter veldtraining. Hij is voor �apa en de voormalig Belgisch international Luc Nilis ('Die heeft nog steeds een ongekend fraaie traptechniek') een soort van wandelende databank. "Ik heb in mijn Roosendaalse tijd een systeem opgezet waarin ik zoveel mogelijk informatie opsla. Van spelers individueel, maar ook over trainingen en wedstrijden. Wie heeft wat en wanneer gedaan. Met welke jongens werken we op basisniveau? Wie is verder? Hoeveel verder? Hoe hebben we het aangepakt? Oefenstof? Wat zien we ervan terug in de wedstrijden? Blessures, behandeling, herstelperiodes. Alles probeer ik te documenteren om later beelden te vormen en vooruitgang te meten." "Toen ik hier kwam zei �apa dat ik dat systeem onmiddellijk in moest voeren. Hij zag me er destijds in Roosendaal mee aan het werk."

Van het leven buiten het voetbal heeft Eric Hellemons nog nauwelijks geproefd. "Ik woon dus in de toren op het trainingscomplex, maar wellicht ga ik in Ankara huisvesting zoeken. Wonen in een wijk waar je spelers en hun gezinnen aantreft. Om toch even los te komen van de club. Ik wil gaan studeren, Turks leren. Moeilijke taal, al heb ik op de training nauwelijks een taalprobleem. Ik ken nu al wat Turkse woordjes. De meeste spelers verstaan trouwens gewoon Engels. Zij dragen de oefenstof over aan de jongens die alleen Turks verstaan. Of we doen het gewoon voor. En een term als press kent elke voetballer."

Twee duels speelde Gen�lerbirligi in Belgi�. Van Anderlecht en Lokeren werd met 1-0 verloren. Vanavond speelt Gen�lerbirligi tegen Beveren, onder de rook van Antwerpen. Hellemons noemt resultaten echter bijzaak. "Van Lokeren hadden we kunnen winnen, maar er werd veel gewisseld. Binnen deze ploeg huist talent. Niet voor niets verkassen bijna jaarlijks ��n of twee spelers naar Fenerbah�e, Besiktas of Galatasaray."

Het verklaart wellicht een deel van de luxe die de club zich kan veroorloven, ondanks een relatief klein stadion. "Ik heb me laten vertellen dat de televisierechten in Turkije enorm hoog liggen. Dat neem ik meteen aan. Het voetbal is hier mateloos populair. Van geldproblemen merk ik niets. Geloof het of niet, zelfs mijn salaris was deze maand keurig op tijd."